Wypadki na drogach zdarzają się codziennie. Polska ma statystycznie jeden z najwyższych wskaźników wypadków na drogach i ofiar śmiertelnych w Europie.
Kolizja drogowa jest wydarzeniem powodującym spore straty materialne oraz skutki zdrowotne.
Niektóre z nich są trudne do naprawy.
Szkody związane z pojazdem dzielą się na:
częściowe i całkowite.
Kodeks cywilny (art. 363) definiuje jako szkodę całkowitą, taką, której nie da się naprawić lub jako sytuację, kiedy wartość naprawy przekracza 100% wartości pojazdu na dzień powstania szkody (momentu wypadku). Jeżeli naprawa pojazdu okaże się niemożliwa lub jej koszt przekroczyłby 100% wartości auta, to roszczenie poszkodowanego ogranicza się świadczenia finansowego.
W przypadku szkody całkowitej działanie ubezpieczyciela polega na wyliczeniu wartości samochodu przed uszkodzeniem (w dniu wypadku) i wartości wraku. Wypłacone odszkodowanie to różnica między wymienionymi w poprzednim zdaniu wartościami. Nieopłacalność naprawy jest przesłanką do orzeczenia szkody całkowitej.
Zakłady ubezpieczeń po ustaleniu, że maksymalne koszty naprawy powypadkowego auta wynoszą 70-80% jego wartości sprzed wypadku i tak wypłacają jedynie różnicę między dwoma wartościami: sprzed wypadku i po kolizji.
Towarzystwa ubezpieczeniowe uważają, że ustalona kwota naprawy (jeżeli nie przekracza 100% wartości pojazdu) jest kwotą szacunkową. Może ona wzrosnąć po demontażu elementów auta i wykryciu kolejnych uszkodzeń. Jeżeli kolejne uszkodzenia spowodują wzrost prognozowanych kosztów naprawy to może okazać się, że naprawa pojazdu jest ekonomicznie nieopłacalna. Wrak samochodu jest własnością poszkodowanego. Może on dysponować rozbitym autem według swojego uznania.
Jeżeli pojazd nie nadaje się do naprawy,
właściciel ma prawo sprzedać go na części.
Większość ubezpieczycieli oferuje pomoc w sprzedaży auta na części. Jeżeli pozostałości pojazdu nie przedstawiają żadnej wartości, to mogą być poddane kasacji. Samochód musi zostać wyrejestrowany. Ze złomowiska trzymuje się zaświadczenie o kasacji, z którym trzeba się udać do urzędu miasta / gminy w celu wyrejestrowania auta. Kwotą odszkodowania będzie wartość auta w stanie nieuszkodzonym na dzień powstania szkody.
Wypłata odszkodowania następuje
na podstawie zaświadczenia
o wyrejestrowaniu pojazdu.
Poszkodowany powinien wiedzieć, że po wyrejestrowaniu auta może ubiegać się o zwrot niewykorzystanej składki z ubezpieczenia OC.
Rzecznik Ubezpieczonych wskazuje, że towarzystwom ubezpieczeniowym zdarzają się nieprawidłowości związane z likwidacją szkód całkowitych. Jego zdaniem wypłacanie poszkodowanemu różnicy między wartością samochodu sprzed szkody i po wypadku w sytuacji gdy przewidywalne koszty naprawy stanowią 70-80% wartości auta nie rekompensuje strat. Prowadzi do zaniżenia kwoty odszkodowania, co jest sprzeczne z zasadą całkowitej likwidacji szkody. Z drugiej strony brak jest podstaw prawnych do stwierdzenia, że koszty naprawy stanowiące duży procent, ale mniejszy niż 100% stanowią nadmierny koszt lub utrudniający przywrócenie pojazdu do stanu sprzed dnia wypadku.
Polskie prawo niej jest tutaj spójne,
stąd możliwość różnej interpretacji prawa
przez ubezpieczycieli.
Ustalenia ubezpieczyciela wykonane w trakcie likwidacji szkody nie mają charakteru ostatecznego. Poszkodowany w każdym momencie może zakwestionować ustalenia ubezpieczyciela przedstawić dowód świadczący o tym, że wartość pojazdu w stanie sprzed szkody jest wyższa niż podana przez zakład ubezpieczeń. W powyższym sporze dowodem może być wycena sporządzona przez niezależnego rzeczoznawcę samochodowego. Uznawany jest jako dowód dokument stwierdzający wyższą wartość pojazdu na dzień sprzed szkody, np.: wydruk z aukcji odbywającej się na portalu aukcyjnym, na której wystawiony jest pojazd o identycznych parametrach.
Koszty opinii niezależnego rzeczoznawcy podlegają refundacji ubezpieczyciela w sytuacji, kiedy uzna on uzna on, że roszczenie poszkodowanego w związku z zaniżoną kwotą odszkodowania jest słuszne i zawrze z poszkodowanym kierowcą ugodę.
